Jak było na zawodach rally-o w Łodzi?

W niedzielę pojechaliśmy pociągiem na zawody rally-o do Łodzi.

Nie mogę zaliczyć tego wypadu do udanych, jednak wiele się nauczyłam.

Pomimo tego, że zostaliśmy zdyskwalifikowani. Jestem z mojego psa dumna.

Przyznam, że po ogłoszeniu wyniku, nie czułam tej dumy. Dziś po przeanalizowaniu moich błędów. Uczciwie mogę stwierdzić, że mój pies jest moralnym zwycięzcą.

Dziękuje Ci Rico;)

Dużo bodźców niekorzystnie wpłynęło na nasz wynik. Do Łodzi pojechaliśmy bardzo wcześnie rano, bo o 6.00. To była trudna podróż. Zatłoczony i duszny przedział, wiele nowych, niekoniecznie przyjemnych zapachów. Do tego okropny dla psa dźwięk: metalu ocierającego o metal.

Zawody odbywały się na drugim końcu miasta do którego trzeba było dojechać z przesiadką. Dodatkowo była niedziela, wobec tego komunikacja miejska jeździła ze znacznym opóźnieniem. Na przystanku tramwajowym czekaliśmy 30 minut.

Po podróży pociągiem, autobusem i tramwajem Rico był bardzo zmęczony. Do zapisów na zawody zostało nam 2 h. Ten czas wykorzystaliśmy na relaks nad wodą. Rico mógł robić, co chciał. Biegał z psami, brodził w wodzie, węszył. Po takiej podróży należała mu się chwila przyjemności.

O 12.00 zapisałam się na zawody i usiadłam wśród innych uczestników imprezy. Mieliśmy start o 15.00, a godzinę wcześniej było zapoznanie z torem. Myślałam, że pies odpocznie wśród innych przedstawicieli swojego gatunku. Niestety, bardzo się myliłam. Pies był zdenerwowany, ale na jedzenie ładnie pracował. Wówczas pomyślałam: damy radę. Nie raz miałam sytuacje, że Rico się bał i potrafiłam go pozytywnie nakręcić. Niestety, przeceniłam swoje możliwości.

O 15.00 weszliśmy na ring, sędzia czekał na nasz sygnał. Patrzyłam w oczy mojego przyjaciela, które mówiły : będzie dobrze. Nie było, ale to tylko moja wina.

Jakie błędy popełniłam:

– w rally-o w komendach statycznych można psa nagradzać. Ja tego nie zrobiłam.

– zdenerwowałam się i pies przejął moje emocje.

– nie wykorzystałam komend, które Rico zna dobrze, aby go zachęcić do pracy

– przed zawodami nie ćwiczyłam z Rico całego toru, tylko jego fragmenty.

– pies nie był nauczony, że tak długo nie dostaje nagrody. Sama nagroda socjalna dla mojego łakomczucha jest słaba!

– nie od wrażliwiłam Rico na bodźce, nie ćwiczyliśmy w dużym rozproszeniu

Jak mogę to naprawić

– na stres dla mnie: To techniki relaksacyjne, ćwiczenie wśród innych osób. Wszystko po to, aby nauczyć się pracy pod presją!

– przechodzenie całego toru z dużą ilością nagród

– ćwiczenia naprzemienne z nagrodami i bez, aby nauczyć Rico, że nagroda zawsze będzie tylko czasem trzeba na nią poczekać. Jak to będziemy robić?

Czasem pies dostanie smakołyk za ładne patrzenie w oczy, innym razem za przejście 2 kroków, a jeszcze innym za przejście 100 metrów. Różnorodność to podstawa wszystkich treningów, nie mogę o tym zapominać.

– ćwiczenia na różnym terenie. Wszystko po to, aby pies nie kojarzył komend z miejscem

– krótkie max 10 minutowe, urozmaicone treningi

– wprowadzenie łatwych treningów, sztuczki, nauka kształtowania

– obserwacja psa i dostosowanie technik kształcenia do jego stylu pracy

– więcej zabawy, dużo nagród i pozytywne nastawienie

– przyzwyczajanie do pracy w rozproszeniu, tzn. będę z Rico robiła krótkie treningi wśród innych psów i ludzi z dużą ilością nagród. Wszystko po to, aby go znieczulić na negatywne bodźce.

– przyzwyczajanie do nieznanych dźwięków. Kiedy pies się przestraszy, nie mogę go pocieszać. Najlepiej odwrócić jego uwagę, przez zadanie krótkich, ale lubianych komend. U nas jest to: kic, pac i obrót.

Praca z psem nie jest łatwa, ale nikt nie mówił że będzie. Trzeba wiele godzin poświęcić, aby stanąć na podium. Czy następnym razem nam się uda? Nie wiem, będzie sukces jeśli przejdziemy tor. Najważniejsze, że widzę jakie błędy popełniłam i mniej więcej, wiem jak je naprawić. W piątek mamy ostatni trening w Dogadajcie się, zapewne dostaniemy Burę, za nasze przejście. Jestem gotowa na krytykę. Czekam na instrukcję. Najważniejsze to się nie poddawać i dążyć do realizacji swoich marzeń.