Parwowiroza – wszystko co należy wiedzieć

Parwowiroza wszystko co należy wiedzieć? Przypadki zachorowania na parwowirusa są coraz częstsze, wirus ten wykazuje mutacje genowe, wobec tego może być również groźny dla dorosłych psów. Ważne, aby zapoznać się ze specyfiką choroby, której 40% przypadków jest śmiertelna. Dzisiejszy wpis o tym jak wystrzegać się wirusa, o jego objawy, etiologii i leczeniu.

Parwowiroza wszystko co należy wiedzieć?

To choroba wywołana przez wirusy z gatunku parvovidae. Najczęściej występujące odmiany to CVP-2. Występuje w dwóch postaciach:
• postać jelitowa- przebiega bardzo gwałtownie u szczeniąt. Najczęściej dotyka zwierząt powyżej 8 tygodnia życia. Najpopularniejsze objawy to:
– brak apetytu
– osowiałość
– wymioty
– cuchnąca, wodnista biegunka, niekiedy z domieszką krwi biegunka
– szybko postępujące odwodnienie

W przypadku parwowirozy najważniejsza jest szybka diagnoza i pierwsze 3-4 dni leczenia. Szybko podjęte leczenie, zastosowanie odpowiedniej płyno – terapii, leków wzmacniających, przeciwzapalnych przynosi zazwyczaj zamierzony efekt. Innym skutecznym sposobem wyleczenia parwowirozy jest zastosowanie surowicy. Jednak obecnie surowica nie jest dostępna w Polsce.

• Postać sercowa Parwowirozy – to druga forma choroby, jednak bardzo rzadko diagnozowana. Najczęściej dotyka szczeniąt do 2 tygodnia życia, kiedy to jeszcze układ sercowy nie został całkowicie zbudowany. Wirus postaci sercowej atakuje przede wszystkim kardiomocyty – komórki serca. 100% śmiertelność u szczeniąt = nagłe zgony. Jedyną profilaktyką parwowirozy jest szczepienie suki przed kryciem. W hodowlach psów zalecane jest stosowanie szczepionki co roku, ze względu na większe prawdopodobieństwo kontaktu z wirusem.

Parwowiroza wszystko co należy wiedzieć czyli jak dochodzi do zarażenia?

Parwowirus przenosi się przez:

• kał
• ślinę
• mocz
• wymiociny

*Nie trzeba bezpośredniego kontaktu z chorym zwierzęciem.*

Parwowirus jest wysoce zakaźną chorobą i niezwykle niebezpieczną zwłaszcza dla młodych szczeniąt, nieszczepionych, starszych psów bądź osłabionych. Zdecydowanie najgorzej przechodzą chorobę szczenięta, u dorosłych psów miewa bezobjawowy przebieg.
Obecnie kiedy wirus na nowo panuje w Polsce i odnotowano kilka przypadków śmiertelnych nie zaleca się chodzenia do psich parków z niezaszczepionym zwierzęciem. Z drugiej strony okres „kwarantanny poszczepiennej” zbiega się z okresem socjalizacyjnym szczeniaka, kiedy to zwierzę uczy się życia w ludzko – psim świecie. Ten okres jest decydujący dla prawidłowego rozwoju psychicznego zwierzęcia wobec tego nie trzeba psa trzymać pod tzw. kloszem. Warto jednak zachować rozsądek i nie wybierać się w bardzo zagęszczone miejsca. Ponadto zachowanie kwarantanny również nie daje 100% ochrony przed wirusem, gdyż jest on bardzo odporny na działanie czynników zewnętrznych środowiska, ciepło, zimno wobec tego może zostać przeniesiony nawet na buty, podczas spacerów. Wystarczy, że opiekun przeszedł po trawie gdzie były odchody zarażonego psa, a pies poliże buty, czy ubranie- zakażenie gotowe.

Jak się pozbyć wirusa z domu?

Wirus cechuje się niezwykłą przeżywalnością – nawet do 6 miesięcy, w tym celu nie zaleca się wprowadzania do domu w którym przebywało chore szczenię kolejnych niezaszczepionych miotów, bądź chorych, niezaszczepionych zwierząt.
Uwaga:. Nawet użycie specjalnych środków dezynfekujących nie przynosi 100% efektów. Np popularny „Domestos” działa dopiero po 1 godzinie kontaktu z pasożytem i również nie pozwala na pozbycie się wszystkich wirionów.
H3. Leczenie Parwowirozy:
Leczenie parwowirozy zaczyna się od nawodnienia pieska oraz zniwelowanie skutków biegunki krwistej, dlatego w tym celu podaje się psu kroplówkę, z płynami wieloelektronowymi i roztworem mającym na celu zniwelowanie kwasicy. Ponadto weterynarz podaję odpowiednie leki, antybiotyki oraz preparaty wzmacniające odporność.

Odpowiednio wdrożona terapia w większości przypadków skutkuje szybkim powrotem do zdrowia, choć śmiertelność przy tej chorobie jest i tak stosunkowo duża – nawet do 40% – często mimo podjęcia czynności lekarskich.
Najskuteczniejszą formą walki z chorobą jest podanie surowicy – obecnie w Polsce nie jest dostępna.

O czym należy pamiętać?

Można uchronić swojego psa przed tą niebezpieczną chorobą tylko na 1 sposób:
Szczepić, szczepić i jeszcze raz szczepić. Według badań lekarzy weterynarii to właśnie brak profilaktyki szczepień w naszym kraju spowodowała na nowo powrót choroby. Poza tym że szczepimy psa, trzeba pamiętać aby nigdy nie decydować się na iniekcję ochroną chorych zwierząt, czy zarobaczonych. Szczepienie chorego psa nie daje mu żadnej odporności i jest bez celowe!. Przed szczepieniem psa należy odrobaczyć.: drontal plus, następnie po tygodniu – jeśli pies nie jest zarobaczony i nie ma potrzeby powtarzania zabiegu, można psa zaszczepić na Nosówkę – w książce oznaczana literką D i Parowiroza – P/ Druga szczepionka w przypadku szczeniąt powinna być ponownie na parwowirozie, nosówce, następnie można zaszczepić przeciwko leptospirozie, leptospiroza, choroba Rubharta, kaszel kenelowy. Pamiętaj, aby przed szczepieniem powiadomić weterynarza o wszystkich niepokojących objawach. Zwykłe przeziębienie może zniwelować działanie szczepionki!

Polecane posty

Jakie choroby najczęściej występują u psów i jakie są ich objawy? Choroba addisona u psów – poznaj objawy niedoczynności kory nadnerczy psów Jakie szczepienia dla psa? Wszystko co musisz wiedzieć o szczepieniu psów Etapy rozwoju szczeniąt Starość u psa porady lekarza wet.