Dysplazja biodrowa u psów – co musisz wiedzieć o tym częstym schorzeniu?
Bardzo dużo ras psów jest obciążonych chorobą genetyczną taką jak dysplazja. Dlatego dziś omawiamy jej przyczyny powstawania, rodzaje, klasyfikację. Przy okazji podpowiemy jak należy się opiekować pupilem ze stwierdzoną wadą.
Czym jest dysplazja stawu biodrowego?
Dysplazja jest to choroba dziedziczna, występująca u psów dużych ras, które szybko rosną. Polega na zwyrodnieniu stawu biodrowego w wyniku której dochodzi do niedorozwoju, lub rozluźniania struktur go budujących a w konsekwencji do niedopasowania poszczególnych jego elementów – dokładnie głowy kości udowej do panewki.
Przyczyny dysplazji?
Niestety, pomimo genetycznego podłoża choroby, całkowite jej wyeliminowanie z hodowli dotąd się nie powiodło – jest to najczęściej występujące schorzenie wśród psów ras dużych, takich jak np.: rottweiler, owczarek niemiecki, czy labrador rettriever.
Przyczyna powstawania dysplazji nie jest do końca znana, ale rozróżnia się kilka czynników mogących wpływać na jej pogłębienie:
- uszkodzenia wielu genów
- czynniki środowiskowe
- żywienie psa i jego tryb życia.
Z medycznego punktu widzenia – określone przyczyny dysplazji:
- nieprawidłowy kąt inklinacji (nachylenia głowy kości udowej i szyjki)
- zawyżony udział kolagen typu trzeciego w strukturze stawu
- spóźnione kostnienie głowy kości udowej
- obniżoną ilość kwasu hialuronowego, który jest istotnym elementem mazi stawowej
Na czym polega leczenie dysplazji stawów biodrowych?
Uważa się, że czynniki środowiskowe są równie istotne w rozwoju dysplazji stawu biodrowego jak uwarunkowania genetyczne. Dlatego niezwykle ważne jest stosowanie odpowiedniej diety oraz ograniczenie aktywności fizycznej.
W Polsce uznaje się 5 stopniową skalę klasyfikacji dysplazji stawu biodrowego:
- A – wolny od dysplazji
- B – prawie normalny
- C – nieznaczna, lekka dysplazja
- D – średnia dysplazja
- E – ciężka dysplazja
Leczenie dysplazji stawów biodrowych klasyfikowanych do D i E najczęściej wymagają zabiegów chirurgicznych
O czym należy pamiętać?
Pamiętajmy, że najintensywniejsza budowa kośćca u ras psów dużych kończy się w wieku 6 miesięcy – do roku, dlatego do tego momentu nie zaleca się zbyt intensywnych form ruchu. Istotne jest również, aby szczenię w trakcie rozwoju nie było przekarmiane. Nadmierne mineralizowanie diety (np. suplementami wapniowymi) może czasem pogorszyć stan zdrowia pupila. Dieta juniora powinna być zbilansowana, najlepiej korzystać z gotowych rozwiązań tj. suchych karm odpowiednich do rasy, albo jej typu: np.: karma dla dużych ras .
Podsumowując dysplazja jest najczęściej występującym schorzeniem wśród dużych ras. Nie jest niebezpieczna dla zdrowia i życia psa dlatego można z nią normalnie żyć bez prowadzania skompilowanych zabiegów. Jedynym zadaniem właściciela jest kontrolowanie stanu zdrowia psa, nie przeforsowanie go oraz karmienie odpowiednim pożywieniem. W przypadku cięższych schorzeń, zalecana jest konsultacja z lekarzem weterynarii, który może wprowadzić specjalistyczną dietę oraz fizjoterapię.
Polecane posty
Najciekawsze propozycje z naszego sklepu
