Wścieklizna u kota – najważniejsze informacje
Walka ze wścieklizną jest nierówna. Przegrywa ją każdy kot. Leczenie bowiem nie istnieje, dlatego jedynym sposobem na ochronę pupila przed niebezpieczną chorobą jest szczepienie. Dowiedz się, jak wygląda wścieklizna u kota i skąd się bierze. Podpowiadamy też, czy koty przenoszą wściekliznę i czy człowiek może się od nich zarazić.
Wścieklizna jest chorobą nieuleczalną. Kojarzy się przede wszystkim z lisami, dzikami czy nietoperzami, jednak zwierzęta domowe również mogą zachorować. Czy koty mają wściekliznę? Niestety tak. Wścieklizna u kota może wystąpić tak, jak u każdego innego ssaka. Jest to zakaźna choroba, bardzo niebezpieczna, ponieważ mogą się nią zarażać różne gatunki zwierząt. Wścieklizna u kotów jest jednym z przykładów śmiertelnej choroby. Niestety nie można uratować zwierzęcia, jeśli pojawią się jej objawy. Z tego artykułu dowiesz się więcej na temat groźnej choroby. Podpowiadamy, czy można się zarazić wścieklizną od kota, jakie są objawy wścieklizny i ile trwa ta choroba.
Wścieklizna u kota – jak może się zarazić?
Wścieklizna jest bardzo starą chorobą, znaną ludziom co najmniej od 4 tysięcy lat. Pierwsze zapisane informacje na temat wścieklizny znaleźć można w Mezopotamskim Kodeksie Esznunny z ok. 1930 r. p.n.e. Zapisany jest w nim nakaz podjęcia środków zapobiegawczych przez właściciela psa z objawami wścieklizny. Pomimo rozwoju medycyny i dużych postępów ludzkości poczynionych w naukach biologicznych, nie udało się do dziś znaleźć lekarstwa na tę chorobę. Pierwszą szczepionką, jaką opracował Louis Pasteur, była szczepionka właśnie przeciwko wściekliźnie. W 1985 r. uratowano dzięki niej życie 9-letniemu chłopcu.
Wiadomo, że wścieklizną mogą zarazić się wszystkie gatunki stałocieplne. Co ciekawe, ptaki zarażone wścieklizną najczęściej przechodzą chorobę bezobjawowo i wracają do zdrowia. U ptaków, które zjedzą zakażone wścieklizną zwierzę, pojawiają się przeciwciała.
Jakie zwierzęta chorują na wściekliznę?
Wirus również wykształcił przystosowanie do wzrostu w komórkach kręgowców zmiennocieplnych. W ten sposób może też łatwiej przenosić się na inne gatunki, w tym człowieka. Wścieklizną na świecie zainfekowane są między innymi nietoperze, małpy, szopy, lisy, bydło, skunksy, kojoty, wilki, psy, mangusty i koty. Dzikie drapieżniki, jak niedźwiedzie, świstaki, łasice, również mogą być zakażone wścieklizną. W Polsce głównym ogniskiem zakażeń są lisy.
W przeciwieństwie do powyżej wymienionych zwierząt, u zajęcy, królików, wiewiórek, myszoskoczków, chomików, świnek morskich, szczurów i myszy rzadziej stwierdza się wściekliznę. Nie są także znane przypadki przeniesienia choroby z tych zwierząt na ludzi. Być może fakt ten jest spowodowany tym, że zwierzęta z racji swych rozmiarów często padają ofiarą większych zwierząt, które są zarażone wścieklizną. Z tej przyczyny nie mogą zarazić się od nich tą chorobą.
Zastanawiasz się, czy można się zarazić wścieklizną od kota? Niestety tak. Zarażenie wścieklizną od kota jest możliwe. Uważaj na obce zwierzęta. Jeśli masz na dłoni ranę, w którą taki zwierzak Cię poliże, nie masz pewności, czy nie skończy się to groźnie. Zarażenie wścieklizną od kota to jedno z niebezpieczeństw. Ludzie częściej zarażają się od psów. Uważaj jednak szczególnie na kontakty z dzikimi zwierzętami. Jeśli takie zwierzę podchodzi do Ciebie bez strachu, to sygnał, że może być chore. Absolutnie go nie dotykaj!
Wścieklizna u kota – co ją wywołuje?
Wścieklizna u kota i u innych zwierząt, w tym człowieka, wywoływana jest przez wirusa ssRNA(-) o nazwie Rabies virus (RABV). Słowo rabies w języku łacińskim oznacza wściekliznę. Występuje w 7 biotypach (wszystkie są patogenne dla człowieka). Wirus RABV jest wrażliwy na wysoką temperaturę i światło słoneczne.
W jaki sposób dochodzi do zarażenia wścieklizną?
Wirus wścieklizny modyfikuje zachowanie swojego żywiciela w celu łatwiejszego przenoszenia go na innych żywicieli. Z tego powodu zwierzęta zarażone wścieklizną, także koty, stają się bardzo agresywne.
Najwięcej wirusa znajduje się w ślinie i mózgu zwierzęcia. Najczęstszą drogą zakażenia staje się ugryzienie przez zakażone zwierzę. Także zjedzenie zakażonego zwierzęcia może przenieść wirusa. Wirus ten wykazuje znaczną odporność na zimno i procesy gnilne. Z tych powodów długo może też przetrwać w padlinie.
Jeśli otwarte rany mają kontakt ze śliną zakażonego zwierzęcia, również można zarazić się wścieklizną. Wirus jest obecny w płynach i wydzielinach narządów rozrodczych. Udokumentowane przypadki przeniesienia wścieklizny z człowieka na człowieka dotyczą tylko przeszczepu narządów. Ich dawcy byli zakażeni. Zarówno zwierzęta, jak i ludzie, mogą się też zarazić wirusem wścieklizny, wdychając aerozol, jaki unosi się nad odchodami zakażonych nietoperzy w jaskiniach. Znane są takie przypadki, szczególnie w Ameryce. Jest to zakażenie drogą kropelkową.
Koty zakażają się najczęściej od dzikich zwierząt, chorych na wściekliznę. W przypadku kotów wychodzących, ryzyko zachorowania jest zdecydowanie największe. Zwierzęta, które spędzają całe życie w domu z człowiekiem i nigdy nie wychodzą, raczej wcale nie są narażone na zachorowanie.
Wścieklizna u kota – objawy
Zastanawiasz się, jak rozpoznać wściekliznę u kota? Istnieją objawy, które wskazują na tę chorobę. Rozwój wścieklizny zależy od tego, w którym miejscu na ciele wirus dostał się do organizmu kota. Im dalej od mózgu kot został ugryziony przez chore zwierzę, tym dłużej będzie rozwijała się choroba. Najszybciej choroba rozwinie się z ran na głowie, pysku i szyi. Innymi czynnikami mającymi wpływ na szybkość rozwoju choroby są: ilość wirusa, jaka dostała się do organizmu, zjadliwość wirusa oraz wiek kota.
Fazy wścieklizny u kota – jak się objawiają?
Po dostaniu się wraz ze śliną chorego zwierzęcia do krwi kota, wirus wędruje do komórek mięśni szkieletowych. Następuje w nich wstępne namnażanie się wirusa. Następnie trafia on poprzez połączenie synaptyczne neuronu z tkanką mięśniową do komórki nerwowej. Stamtąd zaś do rdzenia kręgowego i wreszcie do istoty szarej mózgu. Tam następuje masowa replikacja. Po replikacji wirus rozprzestrzenia się po organizmie, wędrując neuronami ruchowymi. Głównym celem wirusa są ślinianki i skóra.
Przed pojawieniem się wścieklizny, występuje tak zwana faza zwiastująca wściekliznę. Medyczna terminologia określa tę fazę, jako prodromalną. Jej objawami są różne dolegliwości. Miejsce ukąszenia i okolica rany zaczynają sprawiać zwierzęciu ból. Pojawia się też świąd. Występuje gorączka i dolegliwości ze strony układu pokarmowego. Następuje też zmiana zachowania u kota. Zachowanie może wydawać się dziwne. Najczęściej kot chowa się i ucieka. Jakie jeszcze są objawy wścieklizny u kota w tej fazie? Zwierzę głośno i przejmująco wokalizuje.
Sprawdź również: Dlaczego kot nie chce jeść?
Tak zwana faza wściekła, występująca w postaci szałowej, charakteryzuje się zmianą zachowania. Pojawia się agresja – jest skierowana do wszystkich, również do domowników i opiekuna. Kot nie rozpoznaje już ludzi. Atakuje ich. Pojawia się ślinotok i niemożność skoordynowania ruchów. Kot może atakować również siebie.
Charakterystyczna dla cichej postaci choroby jest faza porażeniowa. Jakie są objawy wścieklizny u kota w tym przypadku? Występują w niej zaburzenia świadomości. Źrenice kota wykazują brak reakcji na światło, mogą być niesymetryczne. Pojawia się też zez. Wydostająca się z pyszczka ślina zmienia się w pianę. Następuje sztywność karku.
Wścieklizna u kota – ile trwa?
Choroba kończy się paraliżem i śpiączką. W przeciągu 10 do 12 dni od wystąpienia pierwszych objawów zwierzę umiera. Warto tutaj zaznaczyć, że wirus w ślinie zwierząt pojawia się w ostatnim etapie wścieklizny. Zakażony kot jest nosicielem wirusa dopiero na 3 dni przed wystąpieniem u niego objawów choroby.
Wścieklizna u kota – leczenie
Wścieklizna u kota jest trudna do zdiagnozowania zaraz po ukąszeniu, ponieważ rozwój wirusa do momentu wystąpienia pierwszych objawów trwa zwykle 2–3 miesiące. W skrajnych przypadkach może to być czas od 10 dni do 10 miesięcy, a nawet do roku. Znane są przypadki u niektórych zwierząt, że objawy występują po 7 latach od ukąszenia. Z tego samego powodu działa szczepionka przeciw wściekliźnie po ugryzieniu przez chore zwierzę. Zanim wystąpią objawy, próbuje się zastosować u chorego tak zwane uodpornienie bierno-czynne. Podaje się antytoksyny, które chronią człowieka do momentu uzyskania odporności czynnej.
Wścieklizna u kota – leczenie choroby
Niestety wścieklizna u kota nigdy nie kończy się dobrze – nie da się jej wyleczyć. W Polsce obowiązuje zakaz leczenia zwierząt chorych na wściekliznę. Najczęściej stosowaną praktyką jest uśpienie zwierzęcia. Lekarz weterynarii ma nakaz wykonania określonych czynności w ognisku choroby. Polegają one na zniszczeniu przedmiotów, które miały kontakt z chorym zwierzęciem, ochronnie ludzi i zwierząt. Lekarz może podjąć decyzję o zaszczepieniu, ale także o zabiciu innych zwierząt, jeśli istnieje taka konieczność.
Najlepszym sposobem zapobiegania wściekliźnie są szczepienia ochronne zwierząt domowych. Koty można szczepić już po ukończeniu przez nie 12. tygodnia życia, następnie po ukończeniu 1. roku życia. Dawka przypominająca szczepionki powinna być podawana co 1,2 lub 3 lata. Szczepienie kotów przeciwko wściekliźnie nie jest obowiązkowe w Polsce, jednak jest ono bardzo zalecane. Warto się na nie zdecydować, jeśli zwierzę jest wychodzące. W tym przypadku niestety groźna choroba bardzo mu zagraża. Najbezpieczniej jest więc, żeby zwierzę pozostawało w domu.
Zastanawiasz się, jak rozpoznać wściekliznę u kota? Wspomniane wcześniej objawy mogą pokazać Ci, że ze zwierzęciem coś się dzieje. Rozpoznać wściekliznę i ją ostatecznie potwierdzić musi zawsze weterynarz.
Jak chronić zwierzę przed wścieklizną?
Wiesz już, że nie ma leku, który uratowałby kota zarażonego wścieklizną. W walce z tym wrogiem skuteczne są jedynie szczepionki. Czy można zrobić coś jeszcze, żeby zapobiec zarażeniu zwierzęcia? Przede wszystkim zrezygnuj z wypuszczania kota na zewnątrz. Oprócz możliwości zarażenia wścieklizną czyha tam na niego o wiele więcej zagrożeń. Również takich, przed którymi szczepionki nie chronią.
Jeśli Twój zwierzak jest zainteresowany wychodzeniem, naucz go spacerowania na smyczy. To rozwiązanie, które stosuje z powodzeniem coraz większa liczba opiekunów mruczków. Pamiętaj jednak, że nauka chodzenia na smyczy będzie wymagała od Ciebie cierpliwości. Treningi najlepiej zacząć, kiedy zwierzak jest mały. Trzeba rozpocząć od przyzwyczajenia zwierzaka do szelek – niech je obwącha. Gdy to zrobi, daj mu smakołyk. Po kilku dniach przyjdzie czas na kolejny krok. Możesz założyć kotu szelki. Niech zwierzę chodzi w nich po mieszkaniu. Ten etap również wymaga stosowania przysmaków.
Zwierzę trzeba też przyzwyczaić do smyczy, która ogranicza przecież jego swobodę. Na początku możesz chodzić z nim na smyczy po mieszkaniu, a dopiero później spróbować spacerów na zewnątrz. Powinny być na początku krótkie. Muszą odbywać się na bezpiecznym obszarze. Takim, z którego nie korzystają opiekunowie psów ze swoimi pupilami.
Jak spacerować z kotem?
Żeby spacery z kotem na smyczy były naprawdę bezpieczne, muszą odbywać się z wykorzystaniem odpowiednich akcesoriów. Zrezygnuj z obroży, która zbyt mocno zapięta – uciska. Jeśli będzie natomiast za słabo zapięta, zwierzę może się łatwo wyswobodzić.
Jedynym bezpiecznym rozwiązaniem są szelki. Polecamy regulowane szelki DUVO+, które są wykonane z nylonu wysokiej jakości. Dzięki temu cechują się odpornością na uszkodzenia. Są regulowane, więc bez trudu dostosujesz je do zwierzęcia. Optymalny rozkład nacisku sprawia, że zwierzak może się swobodnie poruszać.
Zapobiegaj też niebezpiecznym sytuacjom, kiedy przewozisz gdzieś koty. Wścieklizna to choroba, którą można zarazić się w różnych miejscach. Jeśli zwierzę Ci ucieknie, a nie jest szczepione, może być narażone na tę groźną chorobę. Nigdy nie przewoź zwierzaka do weterynarza w kartonie – to naprawdę nie jest bezpieczne. Zdecyduj się na dobry transporter. Polecamy model Pet Nova Comfort, który jest wytrzymały, zapewnia dobrą cyrkulację powietrza, ma wygodny uchwyt i co ważne, można zapiąć go pasami bezpieczeństwa w samochodzie.
Inne choroby, na które szczepi się koty
Oprócz wścieklizny istnieją inne niebezpieczne, często śmiertelne choroby, na które powinno się szczepić koty.
Parwowiroza, herpeswiroza, kaliciwiroza – choroby te bywają śmiertelne, w szczególności u młodych kociąt. Szczepić można kocięta już w wieku 6–8 tygodni. Dawki przypominające trzeba stosować co 3 lata. Szczepienia przeciwko wirusom panleukopenii, herpeswirozie i kaliciwirozie są szczepieniami zasadniczymi.
Szczepienie dodatkowe można wykonać na wirusa białaczki. Przeciwko temu wirusowi szczepi się ośmiotygodniowe koty. Drugą dawkę podaje się po 3 lub 4 tygodniach. Przypomnienie następuje po roku, a następne nie częściej niż co 2–3 lata. Jest to jednak szczepienie zalecane w konkretnych przypadkach. Przede wszystkim trzeba zaszczepić kota, jeśli w domu znajdują się chore zwierzęta. Białaczka jest bowiem bardzo zaraźliwa, a gdy się rozwinie, prowadzi do stopniowego słabnięcia czworonoga. Trzeba wiedzieć, że nie zaleca się łączenia chorego zwierzęcia ze zdrowymi. Jeśli jednak już do tego doszło, szczepienie jest dobrym rozwiązaniem. U kotów wychodzących też warto je wykonać. Nigdy nie wiadomo, z jakimi zwierzętami mają przecież kontakt, kiedy swobodnie poruszają się po dworze.
Przeczytaj także: Osowiały apatyczny kot – co może oznaczać takie zachowanie?
Wiesz już, czy koty mają wściekliznę. Niestety ta choroba im zagraża. Wściekliznę wywołuje wirus należący do rodziny Rhabdoviridae i rodzaju Lyssavirus. Choroba może mieć postać cichą bądź szałową. Objawy wścieklizny są różne u poszczególnych zwierząt. Nie wszystkie muszą wystąpić u jednego zwierzaka. Wścieklizna u kotów powoduje między innymi zapalenie opon mózgowych. Końcowe stadia choroby wywołują paraliż mięśni i śpiączkę, a w konsekwencji śmierć przez uduszenie. To, jak długo rozwija się wścieklizna u kota, ile trwa ujawnienie się wirusa, jest zależne od różnych czynników. Najczęściej jednak objawy występują po około dwóch miesiącach po zarażeniu, natomiast po ich wystąpieniu zwierzę umiera po 10–12 dniach.
Wścieklizna u kota. Podsumowanie
Chorego zwierzaka nie da się uratować, dlatego stosuje się szczepienia przeciwko wściekliźnie. Nie ma co prawda obowiązku szczepienia kotów, jednak są sytuacje, w których warto się na nie zdecydować. Jest to rozwiązanie dla zwierząt wychodzących – to właśnie one są narażone na zachorowanie. Czy koty przenoszą wściekliznę? Tak! Warto więc zrezygnować z wypuszczania zwierzaka dla jego dobra, a także Twojego bezpieczeństwa. Zajrzyj do Apetete, gdzie znajdziesz szelki, w których można wyprowadzać koty. Wścieklizna to choroba, na którą nie ma lekarstwa, dlatego dbaj o bezpieczeństwo zwierzaka na co dzień i zabieraj go na spacery.
Polecane posty
Najciekawsze propozycje z naszego sklepu