Berneński pies pasterski. Sprawdź jak wygląda, ile waży, ile lat żyje – Poznaj charakterystyka owczarka Berneńskiego
Berneński pies pasterski kocha towarzystwo człowieka. Zwierzak o charakterystycznym umaszczeniu zachwyca łagodnością. Dowiedz się więcej o historii, wyglądzie i usposobieniu jednego z psów długowłosych.
Pies pasterski berneński to doskonały stróż i obrońca domu. Okaże się fantastycznym przyjacielem domowników i kompanem podróży. Czym zajmowały się te psy pasterskie? Rasy używano do pilnowania zwierząt hodowlanych i ochrony przed drapieżnikami. Dziś natomiast pies doskonale odgrywa rolę towarzysza na kanapie i przyjaciela rodziny. To bardzo kochane zwierzaki, jednak o dużym rozmiarze, z którego nie zawsze zdają sobie sprawę. Co należy wiedzieć o berneńczyku przed zakupem? Przydadzą Ci się informacje na temat żywienia, chorób oraz potrzeb. Dowiedz się więcej na temat przyjaznego zwierzęcia.
Berneński pies pasterki – opis rasy
Berneński pies pasterski to coraz popularniejsza rasa psów kupowana do domu czy bloku. Pies sprawdza się jako pomocnik w terapii, może pracować z osobami niepełnosprawnymi. Jest bardzo inteligentny i chętny do nauki, może startować w szkoleniu dla psów towarzyszących, tropiących i ratowniczych. Ze względu na swoją wagę rzadko występuje w konkursach na sprawność i zwinność (agility), ale może brać udział w konkursach posłuszeństwa (obedience) i zaganiania.
Zwierzęta pochodzą z okolic Berna, czyli szwajcarskiej stolicy. Historia rasy mówi, że pies pasterski berneński pochodzi od mastifów, które były wykorzystywane przez rzymskie legiony jako psy bojowe. Trójkolorowe psy na początku XX wieku miały nazwę Dürrbachler. Pochodziła od małej miejscowości, w której te zwierzęta cieszyły się popularnością. To właśnie na początku XX wieku opracowano pierwszy wzorzec rasy. Owczarek berneński pojawił się w Polsce w 1979 roku. Sprowadzono z Czech suczkę, której pierwszy miot pojawił się w 1981 roku.
Jak wygląda owczarek berneński?
Czym z wyglądu wyróżnia się berneński pies pasterski? Wzrost tego psa jest dość imponujący. Zwierzę jest duże – męskie osobniki mierzą 64-70 cm, natomiast suki – 58-66 cm. Berneński pies pasterski wzrost ma idący w parze z dużą wagą. Samce są zdecydowanie cięższe – waga może wynosić 50-60 kg. Suki ważą 40-45 kg.
U berneńczyka występuje włos długi – może być falowany lub prosty. Kolor sierści jest charakterystyczny – przeważa czerń, a nad oczami, na nogach, klatce piersiowej i policzkach jest brąz. Biały plamy znajdują się na podgardlu, klatce piersiowej, głowie i ogonie.
Czaszkę psa charakteryzuje proporcjonalność do reszty ciała. Nos zwierzęcia zawsze jest czarny, natomiast oczy – ciemnobrązowe o migdałowatym kształcie. Uszy wyróżniają się trójkątną formą, są opadające i wysoko osadzone.
Berneński pies pasterski – charakter
Berneński pies pasterski to czuły i inteligentny towarzysz, jednak dużych rozmiarów, co sprawia, że odpowiedzialny opiekun od małego musi poświęcić czas na szkolenie psa. Mimo że zwierzę nie jest z natury agresywne, bywa nieufne w stosunku do obcych. By uniknąć problemów wychowawczych, najlepiej kupować tylko od sprawdzonych i dobrych hodowli te psy pasterskie. Rasy takie jak berneńczyk potrzebują bowiem odpowiedniej socjalizacji, a dzięki hodowli przestrzegającej wzorca wychowanie będzie łatwiejsze. Ponadto zaleca się odwiedzanie szczeniaka przed jego kupnem. Takie wizyty pozwolą na lepsze poznanie upatrzonego psa, a także ułatwią mu oswojenie się z nowym opiekunem.
Berneński pies będzie doskonałym zwierzakiem dla rodziny. Zazwyczaj jest łagodny i czuły w stosunku do dzieci. Jednak ze względów bezpieczeństwa lepiej nie zostawiać berneńczyka sam na sam z dziećmi. Pies jest bardzo duży i może niechcący przewrócić malucha. Dobrą praktyką jest uczenie dziecka od małego, jak należy postępować ze zwierzęciem. Maluch musi wiedzieć, że to nie zabawka i nie może go ciągnąć za uszy, ogon oraz wkładać rąk do miski. Właściwie zsocjalizowane, wychowane psy nie mają problemu z innymi psami czy z kotami.
Pies berneński źle znosi momenty, w których zostaje sam. Bardzo przywiązuje się do ludzi i uwielbia spędzać z nimi czas. Te cierpliwe psy potrafią się spokojnie wycofać z sytuacji, w której nie czują się zbyt komfortowo. Zwierzęta są nieufne wobec obcych, ponieważ były wykorzystywane przez wiele lat jako psy stróżujące.
Berneński pies może mieszkać w bloku, jednak wymaga to od opiekuna zaangażowania. Trzy krótkie spacery w ciągu dnia to zbyt mało. Konieczny jest jeden dłuższy spacer, na którym zapewnisz zwierzęciu różne aktywności, które pozwolą mu pozbyć się nadmiaru energii. Zwierzę będzie dobrze czuło się, mieszkając z osobami aktywnymi fizycznie. Takimi, którym można towarzyszyć podczas biegania.
Niezależnie czy wybierzesz psa z hodowli, czy ze schroniska, zapewnij mu odpowiednie wychowanie. Nie chodzi o to, by pies robił niesamowite sztuczki, ale by poznał zasady panujące w ludzkim świecie. Dzięki treningom komunikacja będzie prostsza, a Ty zyskasz wspaniałego kompana. Przyznasz, że niegrzeczny duży pies pasterski może stanowić wyzwanie.
Przeczytaj także: Jaki pies do bloku nadaje się najlepiej? Podpowiadamy!
Berneńczyk – jak o niego dbać?
Wiesz już, jaki jest berneński pies pasterski. Charakter zwierzęcia sprawia, że jest odpowiedni dla wielu rodzin. Chcesz przyjąć go pod swój dach? Dowiedz się, na jakie berneński pies pasterski choroby może cierpieć, jak o niego dbać i karmić.
Karmienie
Dieta berneńskiego psa pasterskiego nie jest zbyt skomplikowana. Najlepiej, by pies otrzymywał karmy przeznaczone dla dużej rasy. Taka dieta zadba o jego prawidłowy rozwój i dostarczy potrzebnej energii. Przy wyborze karmy pamiętaj, że psie potrzeby dietetyczne zmieniają się wraz z wiekiem. Dobrym pomysłem jest również zakup karmy dedykowanej rasowo.
Dobrze sprawdzi się karma Koema, która odznacza się dużą zawartością mięsa. Produkt zawiera niezbędne zwierzęciu witaminy. Skład został wzbogacony warzywami, które są źródłem włókna roślinnego. Pozytywnie wpływa ono na trawienie. Świetnym wyborem jest też karma Dolina Noteci, której recepturę wzbogacono olejem lnianym – zapewnia on ładną sierść.
Pielęgnacja
Sierść berneńczyka nie jest trudna w pielęgnacji. Zabiegi przy psie są tak naprawdę standardowe: obejmują czesanie, kąpiele, sprawdzanie uszu i mycie zębów. Pies berneński linieje umiarkowanie przez cały rok. By jego gęsta sierść była zawsze ładna, szczotkuj go kilka razy w tygodniu zgrzebłem metalowym, a na koniec szczotką z włosia. Dobrym sposobem na zachowanie ładnej sierści jest stosowanie odżywek bez spłukiwania. Takim preparatem spryskuj całą sierść i dopiero rozczesuj. Zabieg doskonale nawilża sierść, a także ułatwia jej rozczesywanie. Berneńczyka wystarczy wykąpać co 3–4 miesiące w szamponie dla psów z długim włosem.
Zdrowie
Berneński pies pasterski ma jedną poważną wadę. Żyje zdecydowanie za krótko! Zazwyczaj dożywa średnio do 10 lat, chociaż w ostatnich latach średnia długość życia się podniosła, nadal jest to bardzo krótki termin, by nacieszyć się pupilem. Charakterystyka rasy nie może więc pominąć tematu schorzeń.
Czy wiesz, że zdrowie Twojego psa jest zależne od genów, odpowiedniego żywienia oraz trybu życia? Berneński pies pasterski choroby może mieć bardzo różne. To zwierzaki, które nie należą do najzdrowszych. Warto poznać choroby, które najczęściej występują w rasie, nim zdecydujesz się na takiego kompana. Poniżej znajdziesz listę najczęściej występujących schorzeń wraz z krótkim opisem. Poznanie chorób występujących w rasie ułatwia w przyszłości szybsze rozpoznanie i dzięki temu wyleczenie psa.
Przeczytaj także: Choroby serca u psa. Rodzaje, rozpoznanie i leczenie
Rak
Różne formy raka dotykają dużą liczbę berneńskich psów pasterskich i mogą powodować przedwczesną śmierć. Objawy obejmują obrzęk lub guz. Czasem pierwszym objawem są rany, które się nie goją. Pojawiają się również trudności z oddychaniem lub wydalaniem. Leczenie raka obejmuje chemioterapię, chirurgię oraz leki.
Dysplazja stawów biodrowych
Dysplazja to stan, w którym kość udowa nie pasuje do stawu biodrowego. Niektóre psy wykazują ból i kulawiznę na jednej lub obu tylnych nogach. Najczęściej po psie nie widać żadnych symptomów bólowych. Jeśli chcesz zdiagnozować dysplazję, konieczne będzie wykonanie badania rentgenowskiego. Tak czy inaczej, zapalenie stawów może rozwinąć się wraz z wiekiem psa. Taka budowa kości ogranicza jego ruch i aktywność. W ciężkich stadiach powoduje nawet bardzo silny ból. Dysplazji stawu biodrowego się nie leczy. Można łagodzić jej objawy poprzez podawanie preparatów, wzmacniających kości i stawy, które będą zawierały glukozaminę, chondroitynę, czarci pazur, MSM, kolagen, witaminę C.
Dysplazja łokciowa
Dysplazja łokciowa również jest chorobą zwyrodnieniową, która występująca u psów dużych ras. Choroba postępuje wraz z psim wiekiem. Z czasem Twój pupil może zupełnie okuleć. Leczenie obejmuje zabiegi chirurgiczne, kontrolę wagi, leki przeciwzapalne.
Postępujący zanik siatkówki (PRA)
Postępujący zanik siatkówki jest chorobą dziedziczną oczu. Na początku choroby pogorszone widzenie jest tylko nocą, w miarę postępu ślepota pojawia się również w ciągu dnia.
Choroby wątroby – PSS
Jest to wrodzona nieprawidłowość, w której naczynia krwionośne pozwalają krwi na ominięcie wątroby. W rezultacie krew nie jest dokładnie oczyszczana przez wątrobę. Objawy, które zwykle pojawiają się przed 2. rokiem życia, mogą obejmować między innymi zaburzenia neurobehawioralne, brak apetytu, hipoglikemię (niski poziom cukru we krwi), sporadyczne problemy żołądkowo-jelitowe, problemy z układem moczowym, nietolerancję leków i zahamowanie wzrostu. Operacja jest zazwyczaj najlepszym rozwiązaniem.
Choroba von Willebranda
Choroba, która występuje zarówno u ludzi, jak i zwierząt. Objawy i przyczyny są takie same. Choroba von Willebranda to zaburzenie krzepliwości krwi. Pacjent dotknięty chorobą będzie miał objawy takie jak krwawienia z nosa, krwawienie z dziąseł, przedłużające się krwawienie po zabiegu chirurgicznym, a czasami krew w stolcu. Zaburzenie to jest zwykle diagnozowane między trzecim a piątym rokiem życia i nie można go wyleczyć.
Młodzieńcze zapalenie kości
Stan ten powoduje samoograniczającą się kulawiznę. W wieku około 5–12 miesięcy pies pasterski może zacząć kuleć najpierw na jednej nodze, a potem na drugiej. Zwykle nie ma długoterminowych skutków. Odpoczynek i ograniczona aktywność mogą być konieczne przez pewien czas, jeśli pies odczuwa ból.
Skręt żołądka
To nie choroba, a stan zagrażający życiu. Najczęściej dotyczy dużych psów o głębokich klatkach piersiowych, takich jak berneński pies pasterski. Nie zaleca się karmić psa jednym, dużym posiłkiem dziennie. Skręt występuje, kiedy żołądek jest rozszerzony gazem lub powietrzem, a następnie się skręca. Pies nie jest w stanie wymiotować, aby usunąć nadmiar powietrza. Wówczas w wyniku zablokowania żołądka ciśnienie krwi spada i pies wpada w szok. Bez natychmiastowej pomocy medycznej nie przeżyje ataku. Objawy skrętu żołądka to wzdęcia, rozdęty brzuch, nadmiernie ślinienie, odruchy wymiotne, ospałość, pozycja sfinksa, dyszenie.
Berneński pies pasterski okaże się doskonałym kompanem dla osób, które nie mają jeszcze doświadczenia z czworonogami. Mimo sporych rozmiarów to zwierzę zachwyca łagodnym usposobieniem i cierpliwością, a jednocześnie chęcią do zabaw. Berneńczyki potrzebują ruchu na świeżym powietrzu, dlatego dłuższe spacery na co dzień są koniecznością. Zwierzak nadaje się do domów z dziećmi. Niestety te duże psy są narażone na wiele chorób, dlatego regularne wizyty u weterynarza są niezbędne, żeby cieszyć się ich miłością jak najdłużej. Karmienie czy pielęgnacja berneńczyka nie sprawią Ci trudności. Zajrzyj do Apetete, gdzie znajdziesz niezbędne produkty dla owczarka berneńskiego.
Polecane posty
Najciekawsze propozycje z naszego sklepu