Lamblia u psa – jak ją leczyć?
Lamblia to niewidoczne gołym okiem organizmy, które pasożytują w jelicie cienkim wielu organizmów żywych – ludzi i zwierząt. Pasożyty mogą być roznoszone przez psy i koty, a także zwierzęta dziko żyjące. Co ciekawe, także ludzie mogą być źródłem zakażenia ukochanych czworonogów. Lamblia u psa – jak ją skutecznie eliminować i zapobiegać zarażeniu?
Lamblie u psa – pasożyty przenoszone drogą pokarmową
Giardia intestinalis, potocznie zwana lamblią, to stosunkowo popularny pasożyt, który może występować w jelicie cienkim człowieka. Wywołuje chorobę zwaną lambliozą lub giardiozą. Zakażenie częściej jest diagnozowane u dzieci niż dorosłych, a najskuteczniejszą metodą diagnozowania obecności pasożyta jest badanie kału.
Lamblia atakuje także inne organizmy żywe. Często to człowiek jest źródłem zakażenia u czworonoga, w rzadkich przypadkach to my możemy się zarazić od naszego psa lub kota. Do zakażenia u ludzi i zwierząt dochodzi drogą pokarmową, gdy przez przypadek spożyjemy produkty zawierające cysty pasożyta, czyli formę przetrwalnikową. Podobnie nasze psiaki i mruczki – mimo licznych środków ostrożności, mogą stać się ofiarami pasożyta i wymagać pilnego leczenia pod okiem specjalisty. Skąd biorą się lamblie u psa i jakie badania trzeba wykonać, by potwierdzić diagnozę?
Lamblia u psa – przyczyny
Lamblia, czyli pierwotniak z grupy wiciowców, może prowadzić do rozwoju giardiozy, objawiającej się przede wszystkim przewlekłą biegunką. Żywicielami lamblii są ludzie, zwierzęta domowe, ich obecność potwierdzono też u świń, gryzoni, przeżuwaczy oraz małp. Przyczyną zakażenia jest dostanie się do jamy ustnej inwazyjnych cyst pierwotniaka. Może do tego dojść, gdy człowiek lub zwierzę napije się zanieczyszczonej wody z rzeki lub jeziora, albo spożyje nieumyte, surowe warzywa lub owoce.
Zwierzęta mogą zarażać się nawzajem przez bezpośredni kontakt w obrębie swojego stada. Nazywana także giardią jelitową lub ogoniastkiem jelitowym, lamblia może dostać się do organizmu Twojego psa w sposób niezauważony i przez wiele miesięcy lub lat nie dawać żadnych objawów. Psy zarażają się lamblią nawet podczas spaceru, wypicia wody z kałuży, zjedzenia resztek pokarmu, który znajdą na wycieczce za miasto. Potencjalnym źródłem zakażenia są odchody innego osobnika, które pies zje lub poliże. Należy być ostrożnym, ponieważ padający deszcz rozmywa kał, a jego drobiny mogą być nawet na pozornie czystej trawie lub w kałuży.
Gdy cysty pierwotniaka dostaną się już do żołądka żywiciela, pod wpływem działania kwasu solnego wydostają się z nich tzw. ekscyzoity, a po następującym później podziale komórkowym – trofozoity, które zasiedlają dwunastnicę i początkowy odcinek jelita czczego. Trofozoity mają zdolność do wytwarzania cyst oraz przyczepiania się do komórek nabłonkowych jelita cienkiego. Tam dzielą się i intensywnie rozmnażają, aby zasiedlić jak największą powierzchnię błony śluzowej jelita zwierzęcia. Po wydostaniu się z organizmu żywiciela cysty są od razu gotowe do inwazji i mogą przetrwać w takiej formie nawet do kilku tygodni, dlatego są tak niebezpieczne dla innych organizmów żywych.
Największe prawdopodobieństwo zakażenia występuje u psów i kotów w podeszłym wieku, o obniżonej odporności, ale też małych szczeniąt lub zwierzaków w trakcie leczenia chorób przewlekłych, gdy ich organizm jest znacznie osłabiony. Niezdiagnozowana odpowiednio wcześnie lamblioza może prowadzić do znacznego wycieńczenia organizmu i przekładać się na długotrwałego problemy zdrowotne Twojego podopiecznego. Z tego względu, już przy najmniejszym podejrzeniu choroby, warto udać się do lekarza weterynarii, by przeprowadzić niezbędne badania lekarskie i rozpocząć skuteczne leczenie.
Lamblia u psa – objawy
Większość psów zakażonych lamblią jest nosicielami bezobjawowymi, a największą trudnością w diagnostyce jest fakt, że istnieje trudność w otrzymaniu właściwego wyniku. Badania mogą wychodzić fałszywie ujemne, co zbija z tropu lekarzy weterynarii. Niestety w trakcie rutynowych badań pierwotniak często pozostaje niezauważony – konieczna jest specjalistyczna diagnostyka.
Podejrzenie lamblii pojawia się wtedy, gdy Twój pies zaczyna mieć biegunkę, wzdęcia lub wymioty. Często zakażenie pasożytami objawia się przez bóle brzucha, apatię psa i niechęć do kontaktów z opiekunem, a także wspólnych zabaw i spacerów. Pies zakażony lamblią bywa odwodniony, może szybko tracić na wadze mimo normalnej defekacji i prawidłowego żywienia. Jedną z oznak zakażenia jest wydalanie kału ze śluzem i domieszką krwi. Kał może mieć bardzo nieprzyjemny zapach lub zmieniony kolor. W skrajnych sytuacjach pies może mieć gorączkę, a choroba prowadzi do wyniszczenia organizmu i osłabienia zwierzaka.
Przeczytaj także: Biegunka u psa – przyczyny i leczenie
Uważa się, że częstotliwość występowania giardiozy u psów i kotów sięga nawet 3–7%. Do zakażenia częściej dochodzi u zwierząt młodych, do pierwszego roku życia, a także w dużych skupiskach zwierząt, np. w schroniskach, przytuliskach lub hodowlach. Z tego powodu, gdy bierzesz psa ze schroniska, upewnij się, że nie bytują w jego ciele groźne pasożyty. Twoją czujność może uśpić fakt, że niektóre objawy, np. biegunka, mogą występować okresowo i przemijać, co stwarza pozory wyzdrowienia czworonoga.
Lamblia u psa – diagnostyka
Zastanawiasz się, czy Twojego podopiecznego nie dotyczy lamblia u psa? Objawy, takie jak biegunka lub wymioty, powinny skłonić Cię do oddania próbki kału zwierzęcia do analizy. Okazuje się jednak, że wykrycie pasożyta wcale nie jest takie proste, gdyż cysty lamblii wydalane są bardzo nieregularnie. W wybranej próbce kału może nie być ich wcale albo występują w zmiennych ilościach, dlatego dla pełnej diagnostyki konieczne jest przekazanie do badania minimum 3 próbek kału w ciągu 5–7 dni.
Wykrywanie pasożytów u psa odbywa się przy wykorzystaniu badań mikroskopowych lub testów PCR. Używane są też testy ELISA oraz test immunochromatograficzny. Chociaż najtańszą i prawie wszędzie dostępną metodą diagnostyki jest badanie próbki kału pod mikroskopem, bardzo często daje fałszywie ujemne wyniki i wiąże się z wysokim błędem diagnostycznym. Można zwyczajnie przeoczyć pasożyta, dlatego powszechniej w gabinetach weterynaryjnych używany jest test immunofluorescencji pośredniej oraz szybki test immunochromatograficzny. Po pobraniu próbki kału wynik otrzymuje się już 10 minut od rozpoczęcia testu.
Najczulsze jest badanie PCR, stosowane w diagnostyce laboratoryjnej, jednak jest ono najbardziej długotrwałe oraz kosztowne. Na wynik Metoda PCR służy wykazaniu bezpośredniej obecności lamblii poprzez wykrycie jej DNA. Ostatnim wspomnianym sposobem wykrycia obecności w kale pierwotniaka jest badanie ELISA. Polega na poszukiwaniu antygenów pasożyta w próbce kału psa. W praktyce lekarze zwykle zaczynają od użycia testu immunochromatograficznego. Gdy podejrzewają, że ten nie wykazał obecności lamblii, mogą poszerzyć diagnostykę o testy w laboratorium.
Lamblia u psa – leczenie
Po otrzymaniu pozytywnego wyniku testu lekarz wdraża odpowiednie leczenie. Bez niego pies będzie cierpiał z powodu nawracających biegunek, co prowadzi do utraty masy ciała. To z kolei może powodować obniżenie odporności i dalsze infekcje. Pierwszym krokiem ku wyzdrowieniu jest podanie zwierzakowi odpowiednich tabletek przeciwpasożytniczych. Być może zastanawia Cię konieczność podawania dodatkowego preparatu, jeśli regularnie odrobaczasz swojego czworonoga. Preparaty podawane w celu eliminacji glist czy tasiemców działają na lamblię tylko wtedy, gdy są dawkowane w odpowiednim schemacie. Jeżeli tabletka została psu podana raz, nie wyeliminuje to zakażenia. Konieczna jest seria lub nawet kilka serii. Dodatkowo do leczenia dołączany jest probiotyk. Trzeba też pamiętać, że gdy zostaje zdiagnozowana lamblia, objawy u psa mogą powrócić. Cysty są nadal obecne w środowisku, więc dopóki się ich nie wyeliminuje, pies może zakażać się pasożytem wielokrotnie.
Lamblie u szczeniaka lub dorosłego osobnika zwalcza się nie tylko lekami. Konieczne bywa dodatkowe odkażenie miejsc, w których przebywa nasz pupil. Legowisko i ulubiony dywan mogą wymagać wyprania w wysokiej temperaturze (minimum 60 stopni) lub wymiany. Dobrze jest umyć dodatkowo podłogę, zdezynfekować podeszwy butów i tapicerowane meble. Oprócz odkażenia środowiska należy również zadbać o samego pupila. Ważne jest regularne podmywanie okolicy odbytu psa oraz sierści na tylnych kończynach. Tam również mogą znajdować się cysty, które są roznoszone po domu. W praktyce walka z pierwotniakami może być trudna i wymagać dużego zaangażowania wszystkich członków rodziny.
Jeśli badanie kału potwierdzi, że Twój problem to lamblia u psa, leczenie można zacząć pod okiem weterynarza. W procesie zwalczania pasożyta stosuje się najczęściej substancję czynną o nazwie fenbendazol. W gabinetach weterynaryjnych spotkać można też leki na giardiozę, które są mieszanką febantelu, pyrantelu i prazykwantelu. Innym przykładem substancji, która pozwala skutecznie eliminować chorobę, jest metronidazol. Lekarz prowadzący zna historię leczenia i kondycję naszego czworonoga. Dzięki temu jest w stanie najlepiej dopasować rodzaj terapii, co pozwoli stosunkowo szybko uporać się z problemem. Domowe sposoby na lamblie u psa to przede wszystkim profilaktyka, czyli właściwa higienia i dezynfekcja pomieszczeń.
Lamblia u psa – profilaktyka
Zwierzęta domowe bardzo często padają ofiarą pasożytów, które pogarszają ich stan zdrowia. Mogą osłabiać ich organizm, a nawet prowadzić do śmierci zwierzęcia, spowodowanej skrajną anemią czy wychudzeniem. Choć niemożliwe jest wyeliminowanie wszystkich czynników ryzyka, możemy starać się, aby ograniczyć ich występowanie do minimum. Czy istnieją domowe sposoby na lamblie u psa?
Sprawdź również: Anemia u psa – objawy, leczenie
Lamblie u szczeniaka możemy ograniczyć poprzez uczenie zwierzęcia zasad od pierwszych chwil w nowym domu i przestrzeganie ich niezależnie od okoliczności. Nie pozwalaj psu, aby brał do pyska porzucone na chodniku lub obok śmietnika resztki jedzenia. Zwracaj uwagę, aby nie próbował samodzielnie owoców lub warzyw z przydomowego ogródka, jeśli mają do niego dostęp inne zwierzęta. W upalny dzień miej zawsze ze sobą butelkę wody. Niech pies nie pije jej z przydrożnych strumyków lub miejsc, w których jakość wody jest nam nieznana.
W ramach domowego leczenia lub profilaktyki pasożytów można podawać zwierzęciu preparaty ziołowe, które wpływają na podnoszenie odporności. Dobrze jest również zadbać o przyjmowanie przez psa odpowiednich probiotyków i prebiotyków. Przed podaniem preparatu należy skonsultować się jednak z lekarzem weterynarii.
Psy, które przeszły zakażenie pasożytami, potrzebują pełnowartościowej i odpowiednio dobranej diety, by uzupełnić niedobory żywieniowe. Zwierzęta z biegunką i wymiotami powinny dużo pić i mieć stały dostęp do miski z czystą wodą. Ich posiłki powinny dostarczać im znaczną ilość białka i zdrowych kwasów tłuszczowych. Ważna jest właściwa proporcja między kwasami omega-3 i omega-6, obecnych zwłaszcza w karmach z dodatkiem ryb morskich. W trakcie rekonwalescencji przydatne mogą okazać się suplementy, np. olej z wątroby dorsza lub łososia. Zanim jednak włączysz do psiego jadłospisu nowości, skonsultuj ich podanie z lekarzem weterynarii. Być może po długim okresie choroby Twój pies będzie potrzebował bardziej lekkostrawnego menu lub diety dla psów z problemami gastrycznymi.
Lamblia – objawy u psa, których nie wolno bagatelizować
Zakażenie pasożytami u psa i kota może być trudne do uniknięcia. Każdego dnia przynosimy do naszych domów setki zarazków – na ubraniach, podeszwach butów, a część z nich pojawia się po prostu na łapach i futrze naszych milusińskich. Bywa, że pasożyty, takie jak lamblia, bytują w organizmie naszego ukochanego czworonoga przez długie tygodnie, nie dając żadnych niepokojących objawów. Z tego względu jedyną pewną metodą walki z drobnoustrojami i pierwotniakami jest wykonywanie regularnych badań okresowych i systematyczne wizyty u lekarza weterynarii. Równie istotne jest baczne obserwowanie swojego pupila i szybkie reagowanie, jeśli w jego zachowaniu dostrzeżemy coś niepokojącego.
Lamblia to pierwotniak, który może rozmnażać się w organizmie człowieka, kotów, psów i innych domowych zwierzaków. Jeśli dostanie się do organizmu, zwykle powoduje biegunkę, wymioty, może prowadzić do anemii, ospałości i apatii czworonoga. W razie podejrzenia lambliozy, konieczne jest kilkukrotne badanie kału na obecność pasożytów i włączenie dobrze dobranego leczenia. Po zakończonej terapii ważne jest sprawdzanie kondycji zwierzęcia i wykonywanie powtórnych badań kontrolnych w czasie ściśle określonym przez lekarza weterynarii. Jeśli chcesz, aby Twój pies był odpowiednio chroniony i miał siłę do walki z niebezpiecznymi drobnoustrojami, wybierz dla niego najlepsze produkty z szerokiej oferty naszego sklepu Apetete. Dzięki temu zyskasz pewność, że dostarczasz swojemu psu w codziennym pożywieniu dokładnie to, na co zasługuje!
Polecane posty
Najciekawsze propozycje z naszego sklepu