Jak nauczyć psa aportować?
Wielu osobom nauka aportowania ich psa, może wydać się czymś śmiesznym, czy wręcz zbędnym. Wydawać by się przecież mogło, że bieganie za piłeczką, jest całkowicie naturalne i potrafi to robić każdy sprawny pies.
Przechadzając się po parku, czy po osiedlu, często można dostrzec psy ochoczo biegające za piłeczką, czy inną zabawką. Naturalne jest więc, że można uważać tę czynność za zupełnie oczywistą, do której nie trzeba dorabiać wielkiej filozofii. Nic bardziej błędnego. Prawdziwa nauka aportowania to praca z psem, która w przypadku psów myśliwskich, rozpoczyna się już w 4 miesiącu życia. Nie należy tego jednak mylić ze zwykłą zabawą z psiakiem. Bez względu na cel, nauka aportowania bardzo wzmacnia więź między psem, a właścicielem. Uczy posłuszeństwa, wykonywania poleceń, a wszystko to dzieje się w formie zabawy, która przynosi obustronne korzyści.
Treningi powinno rozpocząć się już w 4 miesiącu życia
Nauka aportowania- od czego zacząć
Nauka aportowania powinna zacząć się od przepracowania z psem podstawowych komend, takich jak siad, stój, chodź. Przyda się też zestaw smaczków do nagradzania za prawidłowe zachowanie oraz zabawka, która będzie służyła do aportu. Do takich treningów nie zaleca się używania patyków. Ich ostre końce grożą uszkodzeniem ciała psa. Łatwo może je rozgryźć i połknąć, co narazi zwierzę na skaleczenia w jamie ustnej, czy w przewodzie pokarmowym. Pod żadnym pozorem nie należy używać kamieni. Psiak może połamać na nich zęby lub znacząco je uszkodzić. W przypadku połknięcia będzie konieczna wizyta u weterynarza, w celu jak najszybszego pozbycia się kamienia z organizmu. Warto więc skorzystać z oferty sklepów zoologicznych. Można tam nabyć różnorakie przedmioty, służące do zabawy. Mogą to być piłeczki, dyski, wszelkie zabawki, czy linki. Wybór jest ogromny i z łatwością znajdziesz coś odpowiedniego dla Twoich możliwości finansowych i upodobań swojego pupila.
Zainteresowanie psa aportowaniem
Sprawa jest łatwa, gdy pies jest odważny i bieganie za aportem ma we krwi. Inaczej to wygląda, gdy Twój czworonóg nie do końca wie, po co miałby biegać za zabawkami? Jeżeli psiak nie jest szczególnie zainteresowany tą zabawą, można spróbować pobudzić jego instynkt, przywiązując zabawkę do linki i biegając z nią. Istnieje duża szansa, że to zachęci psa do pogoni i w ten sposób wykonacie pierwszy, duży krok w działaniu, jakim jest nauka aportowania. Kolejną ważną rzeczą jest branie aportu do pyska. Nie do końca jest oczywiste, że pies chętnie będzie brał każdą zaproponowaną przez Ciebie rzecz w zęby. Należy więc uzbroić się w smaczki i nagradzać psa za każdym razem, gdy weźmie aport w zęby. Nagradzać można również klikerem, głaskaniem, radosnymi słowami. Ważne jest jednak, by pies skojarzył fakt wzięcia aportu w pysk z czymś pozytywnym. Nie należy psa nagradzać zbyt wcześnie. Mogłoby to spowodować, że będzie wypuszczał aport z pyska zbyt szybko. Trzeba zatem odczekać kilka sekund przed podaniem smakołyku. Czas ten należy stopniowo wydłużać.
Ważne jest jednak, by pies skojarzył fakt wzięcia aportu w pysk z czymś pozytywnym
Oddawanie aportu
Gdy nauka aportowania przejdzie do kolejnego etapu, rzucaj zabawkę coraz dalej. Nie zaczynaj zabawy od rzucenia piłki kilkadziesiąt metrów do przodu. Pies może nie zrozumieć, czego od niego oczekujesz. Może to też skutkować zagubieniem zabawki w wysokiej trawie i koniecznością zakupu nowej. Zacznij więc od rzucania zabawki na odległość 1-2 metrów. Z czasem odstępy powinny się zwiększać, aż psiak do perfekcji opanuje sztukę pogoni za aportem. Tu pojawia się kolejny etap nauki, czyli oddawanie aportu. Idealna sytuacja to taka, w której pies oddaje aport bez problemu, by zaraz ponownie za nim gonić. Co jednak zrobić, gdy tak się nie dzieje? Psa należy zachęcić, oferując mu coś w zamian za jego zabawkę. Może to być smakołyk, który otrzyma po oddaniu piłeczki lub paradoksalnie – inna zabawka. Moment, w którym wypuści aport z pyska, powinien być bezwzględnie nagrodzony. Jeżeli jednak Twój pies nie ma zamiaru oddać aportu i zaczyna z nim uciekać, odwróć się w drugą stronę i zacznij się od niego oddalać. Gdy tylko Cię dogoni, zapnij go na smycz, by nie miał możliwości ucieczki i odbierz mu aport, każdorazowo oferując coś w zamian.
Najczęściej popełniane błędy podczas nauki aportu
Pamiętaj, że każda zabawa z psem jest pewnym rodzajem szkolenia, nauki wykonywania poleceń. Tak więc, nawet podczas, wydawałoby się tak fajnej czynności, jak nauka aportowania, możesz popełnić wiele istotnych błędów. Jeżeli Twój pies nie chce oddać aportu i zaczyna z nim uciekać, pod żadnym pozorem nie należy go gonić. Odbierze to jako jasny sygnał do zabawy i zamiast oddania zabawki, będzie radośnie uciekał z nią w zębach. Drugi poważny błąd, popełniany przez właścicieli, to posługiwanie się jedzeniem jako aportem. Podczas spacerów można spotkać ludzi, którzy do zabawy w aport, używają różnego rodzaju smakołyków dla psów, a nawet marchewek. Nie tylko grozi to zadławieniem psa, z powodu wielkości marchewki, ale także ze względu na fakt, że już podczas jej łapania, pies może zechcieć ją, jak najszybciej zjeść. Inaczej ma się sprawa w przypadku psów myśliwskich, ale o tym poniżej. Kolejny duży błąd, popełniany przez właścicieli, to zabawa z aportowaniem w dużym stadzie psów, spotkanych na spacerze, czy na wybiegu. Nauka aportowania powinna się odbywać raczej w ustronnych miejscach, gdzie do zabawy nie zechce się przyłączyć przypadkowy psiak. Może to bowiem prowadzić do sytuacji konfliktowej i pogryzienia się psów podczas rywalizacji o zabawkę.
Błąd, popełniany przez właścicieli, to posługiwanie się jedzeniem jako aportem
Nauka aportowania – akcesoria
W sklepach zoologicznych możne nabyć ogromną ilość zabawek, służących do aportowania. Należy zwrócić uwagę na ich jakość. Powinny być wykonane ze stosunkowo miękkich i trwałych materiałów. Nie mogą ranić dziąseł psa, nie powinny się też rozlecieć po pierwszym spacerze. Akcesoria takie mogą powinny również ułatwiać zabawę właścicielom. Wbrew pozorom jest to duży wysiłek nie tylko dla psów, ale i dla rzucającego. Schylanie się i duże zamachy piłką, mogą okazać się kłopotliwe oraz bolesne. Można więc zaopatrzyć się w wyrzutnię do piłek. Jest lekka i z łatwością można zabrać ją ze sobą na spacer. Nie wymaga schylania się i wykonywania uciążliwych zamachów podczas rzucania piłki. Do zabawy mogą służyć różnego rodzaju latające dyski, pluszaki czy piłki z linkami. Warto rozważyć też zakup grubej linki. Nasączona odpowiednim preparatem, działa jednocześnie czyszcząco na zęby psa.
Nauka aportowania u psów myśliwskich
Sytuacja wygląda nieco odmiennie, gdy uczymy aportowania psy myśliwskie. Tu nauka zaczyna się już w szczenięcym wieku, czyli od 4 miesiąca życia. Do aportu częściej używa się produktów odzwierzęcych, takich jak na przykład suszona, sarnia noga. Jeżeli zabawka wykonana jest ze skóry, dobrze nasączyć ją łojem bydlęcym. Taki pies od najmłodszych lat musi się nauczyć trzymania w pysku pożywienia, którego nie może zjeść. U aporterów nauka aportowania przebiega nieco inaczej. Do aportowania żywego ptactwa, można dopuścić psa, dopiero po opanowaniu przez niego do perfekcji wszystkich komend i po osiągnięciu stuprocentowej pewności, że jest on całkowicie posłuszny. Nauka na żywym ptactwie, powinna przebiegać indywidualnie lub u boku doświadczonego psa. Należy jednak się upewnić, że pies ten nie popełnia żadnych błędów, którymi mógłby „zarazić” naszego czworonoga.
Do treningów aportu nie zaleca się używania patyków
Co robić, gdy pies nie chce aportować?
Może się zdarzyć i tak, że żadna nauka aportowania nie sprawdzi się w przypadku Twojego pupila. Trudno, bywa i tak. Wówczas, poza spacerami, jego czas można wypełnić zabawą w domu. Świetnie służą do tego na przykład maty węchowe, czy Kong dla psa, w których chowa się smaczki. Pies szukając ich, ma pewien wysiłek psychiczny, który jest niezbędny dla jego prawidłowego funkcjonowania. Skorzystaj też z oferty szarpaków, których można używać w domu. W przypadku prawdziwych, psich mądrali, świetnie sprawdzają się różnego rodzaju zabawki interaktywne, dostępne w dobrych sklepach zoologicznych. Świetną zabawą może też być zwykła nauka podstawowych komend, typu daj łapę, leżeć, turlaj się.
Nauka aportowania to świetna forma rozrywki, zarówno dla psa, jak i dla jego właściciela. Zawsze należy jednak pamiętać, aby zabawę dostosować do wieku i kondycji psa. Przeforsowanie go może skutkować poważnymi problemami zdrowotnymi, zwyrodnieniami stawów, czy przeciążeniem organizmu.
Polecane posty
Najciekawsze propozycje z naszego sklepu